Back to Basics - The Unspoken

Yine bir orijinal trakyalı gecesinde beraberiz. Bu sefer sayımız az fakat birey olarak. Şişe sayısında kesinlikle bir azalma yok. Yine 20 tane bira dizilmiş bize bakıyor. Bir kısmı ceset bir kısmı hala canlı. Şu camı kapatsana diye bi ilham aldım ama burdan sonraki cümlede tıkanıcaz sanki çünkü boşuna boşuna bu cümleyi uzatıyorum ama hala devamı kafamda oluşmuş deil. Evet camı kapadık ortam ısındı ama biralar hala soğuk. Bugün günün sözü yok günün şarkısı var. De hade... Dün bütün gece seni düşündüm yanarak Bir an geldi zannettim kalbim duracak Ellerim tutuştu hasretini okşayarak Nasıl istedim istedim deliler gibi Sayıkladım hep sıcak sıcak nefesini Gel ne olursun gel son defa sev beni Gel sarıl bana sarıl seni istiyorum gel Neden bilmem özlüyorum ellerini ver Yok yalan değil artık inkar etmiyorum yeter Hatta belki seviyorum istiyorsan eğer Bu gece gel yarın istersen yine git Hatta unut ne varsa verdiğin al götür öyle git Eve kokun siner duvarlara sesin Hatta unut sen dün gece nerde...

Bir haftasonunu daha geride bıraktık. İstediklerimiz olmuyor belki ama en azından istemediklerimizi de yaşamadık. Şu konuşmaya dikkat edelim. -Nasılsın? -Normal -O ne demek nasıl birşey oluyor? -Normal işte ne iyi ne kötü. İşte bizimki de böyle bir haftasonuydu. Sadece normal. Hata yapmadan bitirdik, sözlerimizi tutarak kendimize verdiğimiz. Günün sözü; Hayallerinizde gördüklerinizin bir gün nefretinize baskın çıkabileceğinden şüphe edin. Keşke ben de insanlardan nefret edebilsem. Sanırım yapımda yok. Ama içimde olan birşey var o da unutmamak ve elbet birgün acısını çıkartmak (fear my revenge). Günün Chip sözü; Kadınların elinde oyuncak olun, unutmayın en sevdikleriyle beraber uyurlar...

Ne kadar güzel değil mi insanın evini sevmesi. Bunu yapamayanlar da var. Görüyorum da bazen üzülüyorum cidden. Aileden ayrı yaşamanın faydalarından biri olsa gerek bu. Gerçekten kendi evin ve o eve senden başka özen gösteren yok ev arkadaşından gayrı. Bu akşam evime olan aşkımı tekrar ispatladım ve ona özen gösterdim. Köşe bucak sildim temizledim. Anne evi gibi oldu resmen..! Aferine gerek yok hepsini kendim için yaptım. Kendim için derken, bu haftasonunu da kendim için yaşayacağım yine. Özlediklerimden arınmaya çalışarak. Telafisi olmayacak hatalar yapmaya çalışmadan... Özlediklerim demişken son bir defa için neler yapmazdım ama yapamam. Lanet olsun dış etkenlere. Mayıs ayının büyüsünü de kaybettik. Artık heyecandan yoksun, kupkuru devam edicez tekrar bir sağanak gelene kadar. Bu sefer bekliycem ama iliklerime kadar ıslanancaya dek... Günün sözü; Tarafsızlık, geri tepen bir armağandır. Armağana ihtiyacım yok benim taraf olmaya devam..!

Ve kardeşlik kazandı bir daha. Geçici olan şeyler kendini belli etti ve çekip gitti. Neyin kalıcı olduğunu ise bir kez daha tecrübe edip gördük. Zaten biliyoduk niye tecrübe ettik dememek lazım çünkü içimizde kalırdı bu besbelli. Hayat felsefesini "Carpe Diem" olarak belirlemiş biri olarak bundan sakınmamız yanlış olurdu. Hatamız oldu mu bu sefer? Sanki olmadı. Kaderci de değilim ama bu sefer neydi işte onun sebeplerini de kendi içimde tutmam gerekiyor. Kimse ama kimse bilmeyecek. O bile... Sonuç olarak artık yakın zamanları değil, son iki seneyi irdelemek istiyorum. Zamanımızı boşa harcadık gibi görünüyor. Ama aslında bu şekilde düşünebilmem için bu darbeleri yememiz gerekiyordu. Günü Sözü; Zamanınızı kullanamazsanız, depolayamazsınız; yedekleyemezsiniz. Zamanımı cidden çok iyi kullandım ama artık şu depoladığım tecrübelerimi kendi hayatıma yansıtmak istiyorum.

Evet aklımda yavaş yavaş oluşmaya başladı yakın zaman planları. Bu haftadan başlayarak ne yapıcağım ya da en azından ne yapmak istediğim belirdi. Sadece kendimi düşünmeye devam edicem. Bir tek ben varım bu dünyada bunu yapan nasılsa, ben de yapmazsam kim yapıcak? Geriye bakarsak çok şeyi özliycem bunu kabul ediyorum kesinlikle ama sanırım hiç de pişmanlık duymayacağım olanlar için. Dürüst oldum, kendimi saklamadım, iyi davrandım, kurallara uydum... Sonuç önemli değil belki de bu sefer. Bu sefer gidilen yol, alınan tecrübe önemli. Çok yol katettik ama cidden. Birçok şey geldi başımıza, birçok fikir de aklımıza... Uygulayamadık ama yolun doğruluğu kanıtlandı. Ve bir daha yeniden diyorum ki: geriye dönsem ve bilsem ki böyle olucak, yine aynı şeyleri yaşardım hiç düşünmeden. Fırtına dinmedi, hatta daha da hızlanıyordu ama o yaprak parçası bir şekilde kendine çıkış yolu buldu kendini dışarı atıverdi. Belki biraz başı dönücek ya da ya da hiç durumunu değiştirmeden başka fırtınaya yakalanıcak...

I donno what to do next. Just trying to make some plans for the near future and get back to life again. Need to wake up from this dream. We all know its all over now. Anyways will we regret this? Thats a mystery but lemme remind you something. I am scorpio so I dont forget. Thats the pain killin me from inside. Memories... About the near future plans. These could be anything. A change of scene, a change of entourage, a change of ambiance maybe even a change of site. I would go for any of them. I need one very much right now. I wanna tell more but something does not let me. I am so sure that you wouldn't like to know what I think and dont worry you ll never know. Maybe this was the last exit, but we missed it. So I run the fastest I can to the furthest... Quote of the day; Some things have to be believed to be seen. We missed this one too. Unbelievable...

Evet yine noldu lanet olsun. Cidden 2 ay öncesine geri döndük. Yine sıkıcı, sıradan her zaman olması gereken şeylerdeyiz. Tek teselli bikaç dostun yanımızda olması. Ha zaman geçiyo mu o anda eğleniyo muyuz? Kesinlikle evet. Ama bu anlar benim hayatımda bir ilerleme kaydetmemi sağlıyo mu? Kesinlikle hayır. Ben böyle olmasını istiyo muyum memnun muyum? Tabii ki hayır. İlerleme kaydetmek şart. Yeni bir uğraş kesinlikle ihtiyacım olan şey. Tekliflere açığım şu an için. Günün sözü; Günlerini say, servetini say, büyüklerini say ama yerinde sayma.

My girl, my girl, don't lie to me, Tell me where did you sleep last night. In the pines, in the pines, Where the sun don't ever shine. I would shiver the whole night through. My girl, my girl, where will you go? I'm going where the cold wind blows.

Evet uzun bir aradan sonra yeniden yazmaya karar verdim. Neler oldu neler bitti bir bilseniz... Ofis hayatı her zamanki sıkıcı ve boğuculuğunda devam etmekte. Tek teselli öğle araları tabii ki. Lise gibi oldu sanki. Herneyse bu haftayı bu sefer geç açıyoruz. Cuma akşamını es geçtik ve cumartesi akşamını Xuxu ile açıcaz birazdan. Böyle bol çilekli az votkalı :) Gece yine uzun bakalım neler göstericek bize. Ve esas soru geliyor! Gelicek mi? Bence gelicek ama biraz da üzücek. Sonunda sevindirsin de sanırım bununla yetinmek zorundayım...