Back to Basics - The Unspoken

Ne kadar güzel değil mi insanın evini sevmesi. Bunu yapamayanlar da var. Görüyorum da bazen üzülüyorum cidden. Aileden ayrı yaşamanın faydalarından biri olsa gerek bu. Gerçekten kendi evin ve o eve senden başka özen gösteren yok ev arkadaşından gayrı. Bu akşam evime olan aşkımı tekrar ispatladım ve ona özen gösterdim. Köşe bucak sildim temizledim. Anne evi gibi oldu resmen..! Aferine gerek yok hepsini kendim için yaptım. Kendim için derken, bu haftasonunu da kendim için yaşayacağım yine. Özlediklerimden arınmaya çalışarak. Telafisi olmayacak hatalar yapmaya çalışmadan... Özlediklerim demişken son bir defa için neler yapmazdım ama yapamam. Lanet olsun dış etkenlere. Mayıs ayının büyüsünü de kaybettik. Artık heyecandan yoksun, kupkuru devam edicez tekrar bir sağanak gelene kadar. Bu sefer bekliycem ama iliklerime kadar ıslanancaya dek... Günün sözü; Tarafsızlık, geri tepen bir armağandır. Armağana ihtiyacım yok benim taraf olmaya devam..!

Ve kardeşlik kazandı bir daha. Geçici olan şeyler kendini belli etti ve çekip gitti. Neyin kalıcı olduğunu ise bir kez daha tecrübe edip gördük. Zaten biliyoduk niye tecrübe ettik dememek lazım çünkü içimizde kalırdı bu besbelli. Hayat felsefesini "Carpe Diem" olarak belirlemiş biri olarak bundan sakınmamız yanlış olurdu. Hatamız oldu mu bu sefer? Sanki olmadı. Kaderci de değilim ama bu sefer neydi işte onun sebeplerini de kendi içimde tutmam gerekiyor. Kimse ama kimse bilmeyecek. O bile... Sonuç olarak artık yakın zamanları değil, son iki seneyi irdelemek istiyorum. Zamanımızı boşa harcadık gibi görünüyor. Ama aslında bu şekilde düşünebilmem için bu darbeleri yememiz gerekiyordu. Günü Sözü; Zamanınızı kullanamazsanız, depolayamazsınız; yedekleyemezsiniz. Zamanımı cidden çok iyi kullandım ama artık şu depoladığım tecrübelerimi kendi hayatıma yansıtmak istiyorum.